Tolga Gümüşay | Kişisel Web Sitesi

Anormal'den bir bölüm
04.07.2008 TRT FM

_ANORMAL

"Ne kadar önemsiz ve sıradan olduğunun farkına varmak, devasa bir oyunun minik bir piyonu olduğunu apaçık görmek başlangıçta sarssa da sonrasında rahatlık veriyor insana. Seninle birlikte sorunların, sorumlulukların, kaygıların da küçülüyor. Öğretilenin aksine, küçüldükçe özgürleşiyorsun. Nasılsa öleceğini bilmek üstündeki baskıyı kaldırıyor. Baskı yaratanların da öleceğini bilmek durumu daha da hafifletiyor. Yalnızca insanların değil, sınavların, mesleklerin, binaların, kuralların, devletlerin, sınırların ve dünyanın da bir gün öleceğini düşünmek yükselişini hızlandırıyor. Tuhaf ama ölümle bu kadar yüz göz olmak insanı yaşama bağlıyor. Adam gibi yaşamaya! Bir gün öleceğinin farkında, hayatın tadını çıkararak, her anı doya doya yaşamaya."

Okur Yorumları

A.Gözde Özbek

Nasıl aktığını anlamadığım bir dil, yaşadığım dönemle birebir örtüşen bir konu... "İnsan" , "Buse", "Mustafa" ... ve onların dillerinden, yaşanmışlıklarından onlarca "özlü söz" çıkarılabilecek kadar erdem kokan bir kitap. Kelimelerle tanımlamanın kendisine haksızlık olacağına inandığım bir yapıt. Terapi hissi yaratan bir eser.
Ve Sevgili Gümüşay, siz o kadar bizden, bir o kadar bizden uzak... Bizi anlatıyorsunuz, bizdensiniz. Bu kadar hakim olmak için "biz"e, bize çok uzaktan bakabiliyor ama bir o kadar içimizde yaşıyor olmalısınız. Bunu her nasıl yapıyorsanız, sakın değişmeyin.

Pınar Yeliştay Sevim

İnsanı içine çeken basit bir anlatım, yalın bir dil insanı iç yolculuğuna davet eden, keyifle okurken aynı zamanda düşündüren bir kitap. Altını çizecek öyle güzel tümceler var ki...

Ayşegül Erdenay

Bir yolculuktur aslında yaşam, hiç sonu olmayan...her sondan yeni bir başlangıç yaratan,...Bir ömre pek çok hayat sığdırır insan.... yolculuklar yapar, kendi özüne,
yuvasına geri dönmek için.. kavramlar yaratır anlayabilmek, çözebilmek için....iyi-kötü, güzel-çirkin, mutlu-mutsuz... sonra bu kavramlarla kavga ederek, örneğin çirkinliği yok etmeye çalışır, aslında güzelliği de yok ettiğini fark etmeyerek... Hep kendi yarattıklarını değiştirme çabası içinde geçirir ömrünü, bilemez çözümün basitlikte ve sadelikte gizli olduğunu, tüm öğrendiklerini unuttuktan sonra ancak bilebilir insan... çünkü ancak o zaman kurtulabilir beyninin yarattığı düşüncelerinin esaretinden.... Yaşam denilen şey beden denilen bir tabutun içinde esarettir aslında... Tek muhafızının korku olduğu.... tüm bu yaratılan kavramlar da korkuyu
beslemeye hizmet eder aslında, güçlendirmeye.... nereye giderse gitsin insan, tabutunu da götürür beraberinde, tüm beklentilerinden, arzularından vazgeçmeden, yaşamla çekişerek değil, birlikte akmayı denemeden, çokluğun
içindeki tekliği göremeden özgür olamaz asla.. ne bir dağ başında, ne ıssız bir kumsalda, ne de yoğun kalabaliklar arasında.... Bilinenin aksine bilgisi arttıkça kirlenir, uzaklaşır özünden, içindeki ayrımcı benlik güçlenir, ayrı düşer bütünün bir parçası olmaktan...

İpek Açıkgöz

Şu an moralim inanılmaz bozuk! Kitap bitti... :-( Nasıl olduğunu, beğenip beğenmediğimi sormanıza gerçekten hiç gerek yok. Tek kelimeyle mükemmeldi. Sanırım mükemmel az bile...